نقاشی کلبه چوبی جنگلی رنگ روغن

نقاش: آدرین ون استاد
تاریخ خلق اثر: سال 1670 میلادی
کشور: هلند
رسانه: رنگ روغن روی بوم
موضوع: کلبه روستاییان کشاورز، نمایی از فضای داخلی یک کلبه چوبی در جنگل، زن و مرد.

توجه به رفتارهای روزمره زندگی انسانها در نقاشی

آدرین ون استاد پسر یک بافنده بود که در شهر هارلم کار می کرد. او علاقه فراوانی به خلق نقاشی های اجتماعی و عامیانه داشت و برخلاف نقاشان هم دوره خود که تمام تلاش خود را می کردند تا با کشیدن نقاشی از ثروتمندان و اشراف زادگان، به ثروت و شهرت برسند، او همیشه سعی بر آن داشت تا روابط انسانی مردم عادی جامعه و سادگی زندگی آنان را به تصویر بکشد. وقتی که به مشاهده آثار هنری آدرین می نشینیم، به راحتی می توانیم دریابیم که عمده نقاشی های او در مورد چگونگی زندگی روستاییان و صحنه های مرتبط با شیوه زندگی روزمره آنهاست. آدرین، هنر نقاشی را فراتر از آن می دید که منحصر به کشیدن پرتره های سفارشی از ثروتمندان شود و به این واسطه به ثروت اندوختن منتهی شود. او هنر را به خدمت گرفت تا فرهنگ و انسانیت را به تصویر درآورد.

نقاشی می‌تواند در بردارنده واقعیت‌های ساده جوامع محلی باشد

تابلوهایی که آدرین از روستاییان می کشید، در بردارنده جوانب مختلفی از زندگی آنها بود. او گاهی شادی و جشن های مردم و گاهی نیز غم و اندوه های آنها را نقاشی می کرد. در واقع آدرین به ثبت واقعیت هایی می پرداخت که در زندگی عادی و روزمره مردم ساکن روستا، جریان داشت. البته در نقاشی های او همه چیز وجود داشت به جز خشونت. او یک نقاش اخلاق گرا بود و به ترسیم رفتارهای خوب انسانها در جوامع کوچک و محلی می پرداخت. انسانهای روستا زاده ای که آدرین بر بوم خود می کشید، مردمی خوب و نجیب بودند و در هر فرصتی که به دست می آوردند و از کار فارغ می شدند، به دور هم گرد آمده و به شادی می پرداختند. سختی زندگی و کارهای طاقت فرسای این روستاییان و همچنین فقر آنها، باعث نمی شد تا زندگی را در کام خود تلخ کرده و از شادی و مهر و دوستی نسبت به همدیگر دست بکشند.

نقاشی اخلاق محور که فقط خوبی‌ها را به تصویر در می‌آورد

فضای حاکم بر نقاشی های آدرین، یک فضای آرام و پر از صمیمیت و نشان دهنده احترام متقابل بین انسانهاست. در تابلوهای او خبری از شور و غوغا و هرج و مرج نیست. او به جنبه زیبای دنیا توجه می کرد و خوبی های انسانها را بهتر و بیشتر از بدیهای آنها می دید. همانطور که در این نقاشی نیز می توانید آرامش و سکون را بینید؛ آدرین، زن و مرد میانسالی را در یک کلبه کوچک روستایی کشیده که در کنار یکدیگر و روبروی یک پنجره باز شده بسوی طبیعت نشسته اند. آنها یک خانواده هستند که با آرامش تمام در خانه خود گرم سخن گفتن با هم هستند و این رضایت و آرامش را می توان در صورت آنها مشاهده کرد. در زندگی آنها خبری از تشویش و غوغا و نامهربانی نیست و اخلاق بر روابط آنها سایه افکنده است.

سخن آخر درباره یک نقاش مردم دوست

براستی باید آدرین را فردی دارای افکار و عقاید درست انسانی بدانیم. او انسانی به شدت مردم گرا و مردم دوست بود که بخش بزرگی از آثار نقاشی خود را به چگونگی زندگی مردم در روستاها اختصاص داده بود. آدرین از نظر مهارت و توانایی در نقاشی، دارای سطح و رده بالایی در میان نقاشان هم دوره خود بود. او به راحتی می توانست از هنر خود برای به دست آوردن ثروت استفاده کند و با قبول انجام سفارش برای ثروتمندان و اشراف، می توانست از آنها دستمزد بسیار بالایی را دریافت کند. اما او از درک و بینش عمیقی برخوردار بود و از استعداد هنری خود در جهت به تصویر کشیدن رفتار و زندگی مردم عادی و ناشناخته استفاده کرد.